ادامه تتبع در تنبیه مذکور و بررسی و نقد ادله

لابدّ علی کلا القولین من قدر جامع فی البین که مسمّی باشد. تصویر جامع بین افراد صحیح وجود دارد و امکان اشاره به آن با بکار بردن خواص و آثارش وجود دارد. اشتراک در اثر اشتراک حکایت از اشتراک در مؤثر(جامع) دارد(الواحد لایصدر الّا من الواحد)
مثلا در نماز«الناهیة عن الفحشاء» ، «ما هو معراج المومن»
ان قلت: 1. جامع نمی‌تواند مرکب باشد، زیرا هر چه فرض شود بر فرض صحیح است و بر فرض فاسد 2. جامع نمی‌تواند عنوان «المطلوب» باشد؛ چون اولا این عنوان بعد از تعلق امر می‌آید. ثانیا لازم می‌آید عنوان صلاة (مثلا) با عنوان المطلوب یکی شود که نا صحیح است.
ثالثا در وقت شک نیاید برائت جاری شود با این که برائت جاری است.
3. به همین دلیل جامع نمی‌تواند بسیط و ملازم مطلوب باشد.
جواب مرحوم آخوند: شق سوم را انتخاب می‌کنیم، برائت هم جاری است در شک در محصل برائت جاری نیست.

ماده 93 از قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح و نقد آن. ختم گفتگو از رشوه / آیا رشوه اختصاص به پرداخت مال دارد؟
اختلاف در این باره بین صاحب جواهر و محقق آشتیانی.
بیان اقتضای تحقیق در این باره. رشوه پرداخت مال است لکن مالِ بالمعنی الاعم. در غیر مال باید دید آیا عناوین محرم دیگری وجود دارد یا نه؟
نقد ما بر استدلال به سیره و تقریر معصوم علیه السلام توسط محقق آشتیانی.
تمسک به تقریر در مورد ناصحیح. آن چه شخص پس از انجام کار می‌پردازد در صورتی که برخاسته از تبانی قبل نباشد،رشوه نیست.
در باب قضا و حکم (به معنای عام آن) رشوه برای حرمت موضوعیت دارد و در غیر آن به شرطی حرام است که یکی از عناوین محرم بر آن صادق باشد و لذا صرف دادن و گرفتن حرام نیست.

اقرب الناس الی رسول لله در موقف قیامت
روحانیت امانت دار و اوفا بالعهد