ادامه اشاره به روایات وارد در ذیل کریمه«و من دخله کان آمنا» اعتبار هر سه روایت وارد در ذیل آیه و دلالت آن ها بر توسعه از کعبه مشرفه به کل حرم مکی. توسعه دلالت روایات به هر شخص عبد باشد یا غیر عبد. تبیین حدود حرم از شش جهت. حدود حرم به نسبت تساوی نیست. اختلاف فقهای خاصه و عامه نسبت به توسعه مصونیت کیفری نسبت به سایر امکنه و مشاهد مشرفه.
ادله توسعه:
1. اطلاق واژه حرم بر غیر حرم مکی در روایات
2. لزوم احترام به مشاهد و امکنه مقدس
3. وجود سیره بر پناهندگی مجرمان
4. امکنه حکم مسجد دارد و در مسجد اجرای حد نمی‌کنند.

1. نسبت به امنیت حرم مکی مناقشه‌ای نیست. و غیر از آیه گذشته آیاتی دیگر نیز ممکن است دلالت کند مثل:
سوره بقره:125، سوره قصص:57، سوره عنکبوت:67، سوره تین:3، بعلاوه روایت محمد بن مسلم که تفسیر آیه است(وسائل الشیعه:ج12،ص557)
2. نسبت به توسعه آن به غیر حرم مکی سه نظر یا وجه وجود دارد: 1. نفی توسعه مطلقا 2. توسعه مطلقا 3. توسعه به حرم امام حسین علیه السلام
شکی نیست که اصل اولی بر نفی توسعه است مطلقا به اقتضای عمومات، اطلاقات و قاعده(البته به قاعده عدالت هم تمسک شده است که مخدوش است)/ پس نفی توسعه دلیل خاص نمی‌خواهد تنها باید ادله توسعه را جواب دهد.
ادله توسعه مطلق گذشت علاوه بر دلیلی که می‌آید نسبت به توسعه به حائر حسینی استناد شده به چنذ روایت از کامل الزیارات.
برخی با استناد به نور واحد بودن ائمه علیهم السلام از حائر حسینی به مطلق مشاهد توسعه داده‌اند. به نظر می‌رسد مناقشه سندی در روایات ناموجه باشد بلکه باید دلالت این روایات را بررسی نمود.

نقد تفصیل شیخ انصاری و تابعان توسط محقق عراقی

کلام محقق خویی: 1. لاینبغی الشک در عدم جواز اخذ اجرت بر نیابت در اذان برای غیر از لا دلیل بر مشروعیت نیابت در اذان و ظهور ادله در اعتبار مباشرت.
2. نسبت به اخذ اجرت برای اذان خود در صورتی که دیگری سود می‌برد قاونا منعی وجود ندارد ولی روایاتی آن را علی الاطلاق منع کرده است.
3. روایت سکونی سندا و دلالة تمام است: سکونی و نوفلی هم معتبرند.
اشاره محقق خویی به بیانات سید حکیم و ردّ آن ها.
قطع بعدم فرق در مناط منع - مناطِ منع، اعتبار مجانیت است که فرقی بین فرض وحدت و کثرت ندارد.
اقتران به یک امر مستحب دلالت روایت را از الزام نمی‌اندازد. مرسله صدوق بسند معتبر نیز نقل شده است ولی روایت دعائم نه. دلالت روایت دعائم تمام است ولی سند نه.
بررسی و نقد قبل از تحقیق رفتارهای فقهای سه گانه.