ادامه کلام محقق خویی بر اخذ اجرت بر نیاحه

تنبیه شانزدهم
آیا اضرار به غیر ملاک مستقلی برای ضمان است؟

جلسه بیست و نهم 1400-1402
جلسه هشتم 1401-1402
3. در وقتی که دو مسئول داریم مثلا مسئول خارج کردن پانسمان از بدن مریض و کنترل کننده نهایی، احتمالاتی راجع به ضمان اینها هست.
ضمان کامل مسئول اول
ضمان کامل ناظر نهایی با جواز حق رجوع به دیگری و عدم آن
ضمان هردو
در مساله اقوال و احتمالاتی وجود دارد مثل :
1. ضمان هردو
2. ضمان عامل اقوی در تاثیر
3. ضمان سبب موخر در تاثیر
4. ضمان موخر در وجود
5. ضمان سبب مقدم در تاثیر
قول اول اشهر است
آنچه اقوی به نظر میرسد ضمان عامل نهایی با جواز حق رجوع به عامل سابق
اگر قرار خاصی در میان باشد که باید مطابق قرار عمل شود

تناقض در کلام شیخ انصاری: 1. ایشان در فرضی که لفظ صلاة برای ماهیت صحیحه‌ی جامع اجزای واقعیه وضع شده باشد قائل به برائت است فلقائل ان یقول: در ما نحن فیه هم که حب فرض صلاة برای ما هو معراج المومن(مثلا) وضع شده برائت جاری کنید. در حالی که شما در این جا برائت جاری نمی‌کنید و بر کلام مثل آخوند خراسانی و قبلی ها اشکال می‌گیرید!
2. ایشان در فرضی که «تعلق التکلیف بمفهوم معین و کان مصداقه مرددا بین الاقل و الاکثر» احتیاط را لازم می‌داند لکن اگر متعلق تکلیف خود مصداق باشد چون تردید در متعلق تکلیف جاری می‌شود برائت جاری می‌کند و مورد آن را مثل وضع عبادات برای صحیح می‌داند که چون متعلق تکلیف مصداق صحیح است برائت جاری می‌کند، به ایشان می‌توان گفت: قایل به جامع صحیحی در مفروض کلام سخن شما را می‌گوید و برائت جاری می‌کند ولی شما بر وی خرده می‌گیرید که باید احتیاط کند در حالی که به اقتضای سخن دوم شما جای برائت است نه احتیاط.
پس گویا فرمایش ایشان در تقریرات با فرمایش ایشان در فرائد همسویی ندارد.
نقد کلام خراسانی: هر گاه بیان بر عهده شارع باشد مجال برائت باز است هر چه می‌خواهد باشد.