مقصد اول اصول فقه (1403-1404) - جلسه 28
سوال از وجه فرق بین استصحاب و برائت و تفصیل در ترتب اثر بر نفس شک و بر مشکوک.
لحاظ حالت سابقه، لحاظ استقلالی من را نمیخواهد تا رتبه استصحاب به تاخیر افتد.
رابطه علت و معلول بین موضوع و حکم در همه بر قرار است. پس همه در یک مرتبه است.
البته گاه استصحاب مثبت است. و گاه اثر بر علم میآید به طوری که لحاظ حالت سابقه لغو است یعنی بی مجال است.
نسبت به رقم چهارم در کلام محقق خراسانی: اشکال شده است در مثال محقق خراسانی که غرض تمکن المولی از شرب است نه نوشیدن و این غرض حاصل شده و مجالی برای دوباره انجام دادن نیست.
کلام محقق اصفهانی و خویی. اشکال مرحوم صدر بر محقق خراسانی و محقق اصفهانی - نظر تحقیق
فقه العروة- اجتهاد، تقلید، مرجعیت و زعامت (1402-1403) - جلسه 38
نسبت زعامت با مرجعیت
1. وجود دو نهاد مرجعیت علمی و زعامت در همه جوامع
2. تقریر شریعت مطهر بر این قرار و وجود آیات و روایاتی در این باره.
شأن افتا، قضا و اصدار حکم حکومی
3. عدم تفکیک لازم و کافی بین این دو در بحث از سوی فقها و آن چه از زعامت دارند، راجع به ولایت ظالم است.
زعامت از خداوند سرچشمه میگیرد به پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام و فقهاء - متعدد یا واحد
مباحث غایب ولی لازم الحضور: 1. تفکیک بین این دو پدیده در ماهیت، احکام و شروط 2. علاج تعدد 3. ...
فقه العروة- اجتهاد، تقلید، مرجعیت و زعامت (1402-1403) - جلسه 43
مساله بقا را در 11 محور تا مساله 62 مطرح کرده است.بهتر بود کنار هم قرار میگرفت.
اشاره به ادعای محکم اجماع از شیخ در مساله صعوبة الامر فی المسالة - دو رأی مختلف از محقق بروجردی و رأی نهایی به جواز به دو شرط؛ عمل کرده باشد در آن مساله و به حیّ عدول نکرده باشد.
نسبت به شروع تقلید از میت عدم جواز واضح تر است، هر چند به برخی اخباریین و میرزای قمی نسبت جواز داده شده است.البته در صحت نسبت به اخباری ها تأمل است.پس گفته نشود: به دلیل عقلی یا عقلایی بودن مساله، مساله خالی از سختی است.
التتبع فی المتون و ادلة الارآء.
مقدمه اصول فقه (1402-1403) - جلسه 52
نقد اندیشه محقق نایینی در ارتباط با حقیقیه دانستن قضایای شرعیه - دلیل محقق نایینی و نقد آن - قضایای شرعیه و مثل«لاینال» قضیه خارجیه است که با آینده منافات ندارد. البته محقق نایینی طبق اصطلاح خود سخن گفته است.اشکال دوم بر کلام محقق نایینی - اشکال بر سخن مرحوم بادکوبهای: سوال جناب ابراهیم علیه السلام از صغری بود نه کبری. جواب: فرمایش خداوند هر دو جهت را روشن نموده است.
قاعده جَبّ: نسبت طرح قاعده از فخر رازی لکن این نسبت تمام نیست لکن قابل گفتگو است.