استدلال محقق خویی در راستای اثبات عدم اجزا و تغییر واقع در امارات خلاف واقع.
نقول: استدلال محقق خویی قابل نقد است و قول به اجزاء مستلزم انقلاب واقع به گونه ای که ایشان می فرماید نیست.
حق این است که در موضوعات نیز جریان نزاع قابل تصویر است همان گونه که ظاهر کلام محقق خراسانی است.
نسبت به جریان نزاع از حیث کاشف (مظلقا محل بحث است یا جایی که کاشف علم وجدانی نباشد) بین استاد و شاگرد اختلاف است. محقق خویی معتقد است در کاشف به علم وجدانی بحثی نیست ولی حق با محقق نایینی که هر دو صورت داخل در محل نزاع است.
نسبت به کشف خلاف در قطع اشتباه یا در توهم اماره نیز طرح نزاع قابل تصویر است مگر این که صرف عذر باشد و هیچ مجعولی در میان نباشد.

میرسید شریف: مفهوم شیء در مشتق داخل نیست و الّا عرض عام داخل در فصل می‌شود. و اگر مراد از شیء مصداق آن باشد قضایای ممکنه ضروری می‌شود و ثبوت شیء لشیء می‌شود. پس ذی شیء در تفسیر مشتقات نه از باب اخذ آن در مفهوم مشتق است بلکه بیان مرجع ضمیر است.
ان قلت: در مفهوم مشتق، مشتق منه و ثبوته للموضوع مأخوذ است پس مرکب است.
قلت: این ها محمول نیست در تعریف مشتق و هر محمول علیه‌ی اخذ شود این مشکل خواهد بود.
تحقیق در مساله:
1. واضع احتیاج به سه وضع دارد در مشتق؛وضع ذات و وضع مبدأ و وضع برای تلبس
2. در مشتق مبدأ و نسبت ملحوظ است و در نسبت منسوب(مبدأ) و منسوب الیه(ذات) هست.

نهی در آیه کریمه، نهی تشریعی و دستوری است نه تکوینی - ال برای کمال باشد - امکان جمع بین روایات وارد در ذیل آیه
تشبیه الصلاة تنهی به مثل القرآن ینهی یا الاسلام ینهی و...
کلام محقق اصفهانی در تفسیر جامع: اقتضای وضع در ماهیات موتلف از امور مختلف: ان تلاحظ مبهماً علی وجه یعمها مع تفرقها بمعرّفیة بعض العناوین غیر المنفکة عنها.
مثلا در نماز لفظ وضع می‌شود برای سنخ عملی با معرّفیت نهی از فحشاء و منکر.

امام جواد علیه السلام
اظهار الشئ قبل ان یستحکم مفسدة له
اقتضائات استحکام :
1. زمان و مکان آگاهی – ملاحظه برداشت و سوء استفاده دیگران کردن
2. مبتدی مطلق یا حیثی نبودن – تسلط کامل بر موضوع
(اشاره شد به برخی کلیپ ها که افراد مبتدی مطلق یا مبتدی حیثی اظهار نظر غلط و تنش آور داشته اند)
3. بد حرف نزدن – مؤدب سخن گفتن (اشاره به برخی کلیپ ها!!)
روایات راجع به محبت و ولایت اهل بیت علیهم السلام ده گروه است و برخی بر عمل تاکید دارند.
اصل عدم تغییر در مصداق موضوع یا متعلق نداریم و فقیه مثل فحص از مخصص و مقید باید از عروض مغیِّرهم تحقیق کند از ادله یا کارشناس یا اوضاع بیرونی ... مگر علم یا اطمینان به عدم تغییر داشته باشد.