header

مقدمه اصول فقه (1402-1403) - جلسه 18

مقدمه اصول فقه (1402-1403)

تعیین محل نزاع در مشتق
1. بر حال حقیقت برآینده مجاز و اسناد فی الحال به اعتبار گذشته محل اختلاف.
2. معیار زمان اسناد است نه زمان نطق.
3. اگر سه زمان بود: زمان نطق - زمان استناد و زمان تلبس داخل در نزاع است.
4. مشتق ادبی و صرفی مراد نیست.مشتق قابل حمل بر ذات در منطق نه در نحو مراد است.مثل مصدر،فعل ذات و ذاتی و محمولات بالصمیمه از محل بحث خارج است.
5. مشتق به وصف کونه مفردا مراد نیست که زمان در مشتق ماخوذ باشد. مصحح تلبس و استناد است نه چیز دیگر

مقدمه اصول فقه (1401-1402) - جلسه 18

مقدمه اصول فقه (1401-1402)

امتداد القول بالامکان - للقول بامکان القسم الرابع بیانات اخری - بیان محقق حائری برای امکان: امکان تصور جزیی، بدون علم به قدر مشترک لکن با علم اجمالی به جامع و وضع لفظ برای آن جامع. والحاصل مرآتیت از هر دو طرف صحیح است.
نقد کلام محقق حائری: اگر مرآتیت کافی هست پس هر دو عام است و اگر نیست پس چگونه لفظ برای عام وضع شده؟!
بیام کلام محقق رشتی برای اثبات قسم چهارم(وضع خاص و موضوع له عام)
واضع قد یلاحظ معنی و یجد فیه معنی آخر و یضع اللفظ بازائه چون مشتمل بر آن معنا هست در نتیجه یسری الی کل ما یفید.
ما یتعین ان یقال از کدام اوضاع و احوال صحبت می‌کند؟ وضع های اولیه یا بعد؟
واضع را چه کسی فرض کرده‌اند؟ خداوند یا ...

خارج اصول فقه - دور دوم (1400-1401) - جلسه 18

به مناسبت میلاد امام عسکری علیه السلام
وای آیة اعظم من حجة الله علی خلقه و امینه فی بلاده و شهیده علی عباده
توضیح حدیث شریف
عصر امام علیه السلام عصر اختناق و حبس شدید
عصر تضارب آرا
عصر امواج ضلال و نشر شبهه
فعالیت ها و آثار وجودی امام
تربیت بیش از صد شاگرد
توسعه سازمان وکالت در جهان اسلام
ایجاد نهضت علمی
آماده سازی فضا برای عصر غیبت
اشاره به مسائلی که در اطراف سنت و عقل وجود دارد و در اصول قائم از آن بحث نشده است
مثل شئون معصوم
سنت رفتاری پیامبر و ائمه
رابطه معصومین از نظر کلام الواحد یا ...
مسائلی از عقل که در فقه و عقل آمده و در اصول موجود نیست

مقدمه اصول فقه (1402-1403) - جلسه 17

مقدمه اصول فقه (1402-1403)

نقاط مورد اتفاق در مشتق از جهت اطلاق حقیقی یا مجازی
نقطه مورد اتفاق - موقعیت مساله - ثمره بحث در اجتهاد بالمعنی الاعم و بالمعنی الاخص
کلام فخر رازی در ذیل آیه‌ی 124 سوره مبارکه بقره (لاینال عهدی الظالمین)
کانا مشرکین (قطعی) و کل مشرک ظالم (به حکم ان الشرک لظلم عظیم) و الظالم لایناله عهدی (به حکم آیه)
استدلال از طریق اطلاق حقیقی ظالم بر ایشان در زمان خلافت