header

مقصد اول اصول فقه (1403-1404) - جلسه 10

مقصد اول اصول فقه (1403-1404)

شک در قدرت - شک در دوران امر بین تعیین و تخییر مورد برائت است اگر شک در جعل طریق نباشد.
در شک در قدرت باید تفصیل داد گاه مجرای برائت است و گاه نیست.
چرا محقق خویی قائل به برائت نشده است؟جواب ایشان
فی اقتضاء الطلب عدم سقوط الواجب بالاتیان بالحصة المحرمة و عدمه؟ و حکم الشک فی ذلک

مقدمه اصول فقه (1402-1403) - جلسه 10

مقدمه اصول فقه (1402-1403)

روایت امام کاظم علیه السلام در تفسیر محرمات و حلال های مذکور در کتاب به رجال(مردان) به عنوان باطن آیات ترکیز امام علیه السلام بر تفسیری جدید از بطون - تطبیق آن بر آیه 3 سوره مائده.
قرار دادن نشانه بر باطن در ظاهر آیات برای اهل تدبّر نظیر 2 نشانه در آیه 3 سوره مائده
1. ترکیب و سیاق آیه 2. جمله فان الله غفور رحیم
این جمله با اضطرار به اکل محرمات نمی‌سازد با اضطرار به تلبس و تولّی ولاة جور می‌سازد.
مقابله روایت امام کاظم علیه السلام با اندیشه اباحه گرایانه غلات در تحلیل محرمات و ترک واجبات - روایت حمران

مقدمه اصول فقه (1401-1402) - جلسه 10

مقدمه اصول فقه (1401-1402)

الوضع تعهد خاص - التزام واضع انه متی اراد معنی و تعقلّه و اراد افهام الغیر تکلّم بلفظ کذا. بیان فرق های این نظر با سایر انظار.
از لوازم این نظر: 1. هر مستعمِلی واضع است. 2. انحصار دلالة لفظیه وضعیه به دلالت تصدیقیه تفهیمیه
اقسام دلالت: 1. دلالة تصوریه: انتقال به معنا بمجرد شنیدن لفظ حتی از لافظ بدون شعور و اختیار.
2. تصدیقیه تفهیمیه اولی: عبارة عن ظهور اللفظ فی کون المتکلم قاصدا لتفهیم معناه که متوقف بر علم به وضع و عدم نصب قرینه است.
3. تصدیقیه ثانیه: دلالت بر معنا و تطابق اراده استعمالیه و جدیّه. وجود این دلالت به بنای عقلا
در دلالت اول تعهد نیست پس وضع نیست.
نقد: وضع بنا بر رأی مشهور جعل الدلالة علی المعنی المراد است نه فارغ از اراده پس نوبت به تفریق مزبور نمی‌رسد. حتی بنابر دوم هم تفاوتی نیست.

خارج اصول فقه - دور دوم (1400-1401) - جلسه 10

احذر الغضب فانه جند عظیم من جنود ابلیس
دو رفتار در وقت خشم
باید روی خود کار کرد و حتی الامکان به خشم نیامد.
میز قاعده فقهیه از مسأله فقهی و شرعی
نسبی انگاری قاعده فقهی و مسأله اصولی مورد تأمل است.
در صحن شریعت دو قضیه بیشتر نداریم نه سه تا و نه چهار تا