تفسیر قرآن کریم(1402-1403) - جلسه 10
1. شاید عبارت«یوقنون» اشاره به مرحله عالی علم که علم فعال است، دارد. مانند یقین غسّال به عدم ایذاء مرده و لذا از او نمیترسد.
2. در جایگاه اعتقاد به معاد-به گونه قرآنی و اسلامی آن اختلاف است که از اصول دین است یا نه- اگر از اصول باشد، شخص با اعتقاد به آن وارد اسلام میشود و با عدم اعتقاد به آن از اسلام خارج میشود.برخی معاد را در کنار توحید و نبوت خاصه از اصول دین میدانند و برخی این جایگاه را برای معاد ثابت نمیدانند.
3. در گذشته ها هر ضروری را و لو از اصول دین نمیدانستند اما انکار آن را موجب خروج از دین میپنداشتند لکن فتاوای مشهور کنونی انکار ضروری را به انکار و تکذیب اصول نینجامد، موجب کفر نمیدانند.
4. معجز بودن قرآن برای پیامبر صلی الله علیه و آله متوقف بر این نیست که قرآن فرمایش خود ایشان باشد.
تفسیر قرآن کریم(1401-1402) - جلسه 10
اطلاق واژه "اسم" در قرون اولیه اسلام بر غیر آن چه در لغت و عرف رایج بوده است.
امام رضا علیه السلام:(صفة لموصوف)
کلام مرحوم طباطبایی: اسم دو اطلاق دارد:
1. اسم دال بر مسمّا 2. بر ذات مأخوذ به وصفی از اوصاف
اولی اسم الاسم است و دومی مسمّا برای آن است.
(توجیه اسم عین مسمّا است)
همچنین گفته شده: اسم دو اطلاق دارد:
1. اسم بر ذات حق با فرض تجلی و ظهور مطلق
2. اسم بر غیر ذات حق- ذواتی که ظهورات متعین حق میباشند.
تفسیر قرآن کریم (1400-1401) - جلسه 10
کفایت مراجعه به قرآن در برخی موارد و لو روایت مبینی نباشد.
لزوم اعتدال در اخذ به سیاق و اسباب نزول
نقش امام علی علیه السلام در بیان اسباب نزول
اهتمام ائمه علیهم السلام به اسباب نزول
مواردی از غفلت از اسباب نزول و اشتباهات فاحش در اینباره
6. استفاده حداکثری از آیات یا حداقلی
دو مثال در اینباره
تفسیر قرآن کریم(1402-1403) - جلسه 9
توضیحاتی راجع به آیه اولوا الامر داده شد - اهمیت حدیث شریف لاجبر و لا تفویض بل امر بین الامرین - معنای جبر، توسعه جبر به جبر تاریخ و جبر محیط و نظرات جدید راجع به جبر - معنای تفویض و تصور خدای غایب از برخی صحنه ها - خدای ساعت ساز و معمار.
سه تصور از امر بین الامرین: 1. شرکت عرضی: خداوند و بنده و انتساب فعل به هر دو علی الحقیقة.(این نظر مشکل تفویض دارد)
2. شرکت طولی: مقدمات بعید از خداوند و بقیه از بنده است.(این نظر نیز مشکل تفویض دارد)
3. نسبت مقدمات غیر قریب به خداوند و نسبت مقدمات خودکار به هر دو به نحو حقیقت به طوری که مستلزم غیبت خداوند در صحنه نیست.