header

مقصد اول اصول فقه (1403-1404) - جلسه 17

مقصد اول اصول فقه (1403-1404)

1. تصور اطلاق برای هیأت، بر مبنای قول به وضع عام و موضوع له عام در هیأت است که اندیشه‌ی صحیح و باور محقق خراسانی است.
و الّا بر مبنای (شاید) مشهور که وضع را در هیأت عام و موضوع له را خاص می‌داند این اطلاق قابل تصور نیست.
جالب این که این یادآوری را محقق خراسانی در ص 304 از کفایه (در بحث مفاهیم) دارد، هر چند در ص 173(در بحث معلق و منجز) خواسته تمسک به اطلاق را بر مبنای وضع عام و موضوع له خاص نیز تمام و صحیح بداند که به گمان ما در سعی خود موفق نبوده است.
2. باید توجه کرد که اطلاق مطرح در این جا از سنخ اطلاق در سایر موارد که با تصویر آن جامعی درست می‌شود و دارای افراد متعدد است نیست. اطلاق این جا نوعی از اطلاق احوالی است که با محوریت فرد معین پیدا می‌شود.
این مطلب را محقق خراسانی در کفایه ج1 ص 395-397 (در بحث مطلق و مقید) بیان کرده است. بیان ایشان در همین مقام می‌تواند توضیح این مطلب باشد.
3. در مساله از چند جهت گفتگو است: تردید بین نفسی و غیری - بین تعیینی و تخییری - بین عینی و کفایی
از جهت اصل لفظی، اصل عملی، اطلاق مقامی و عرفی چنان از دو جهت دیگر اختلافاتی وجود دارد:
برخی با اقتضای که محقق خراسانی فرموده است مخالفند.
برخی با تفسیرات محقق خراسانی از این سه واجب مخالفند.

پاسخ به پرسش های درسی (1401-1402) - جلسه 1

مشهد
مدرسه عالی فقاهت عالم آل محمد
تاثیر زمان و مکان در تاثیر جریان قاعده نفی غرر

فقه العروة- اجتهاد، تقلید، مرجعیت و زعامت (1402-1403) - جلسه 46

فقه العروة- اجتهاد، تقلید، مرجعیت و زعامت (1402-1403)

نقض مخالفان بقا بر تقلید به عروض جنون و فسق - جواب محقق عراقی به این نقض به وجود تفاوت بین پدیده مرگ با عروض جنون و فسق. در دو مورد اخیر اجماع است بر عدم بقای حکم ظاهری ولی در مرگ چنین اجماعی نیست بلکه زمینه استصحاب هست.
تفریق محقق خویی بین مرگ و عروض جنون و فسق و نسیان. مرگ ارتقاء و ارتحال است ولی جنون صلاحیت منصب فتوا را ندارد.
حدود ادله اثبات بنا بر قول به آن و حکم اصل در مساله
قال بعضهم: 1. اگر استصحاب مدرک باشد اعتبار مطلق است(عمل کرده باشد یا نه)
2. اگر سیره عقلا باشد باز هم مطلق است فقط تقلید ابتدایی خارج است.
3. اگر اطلاقات باشد باز هم مطلق است. معیار زمان سوال است نه زمان عمل.
تفصیلات محقق حکیم و خویی. حکم اصل نزد قائلان به جواز برائت و تخییر است.

فقه جزا - فارابی [دو واحد - مقطع ارشد] (1402-1403) - جلسه 10

ادله ضمان جانی نسبت به خسارات درمان مازاد بر دیه
1. بنای عقلا
این بنا توسط شارع درمورد، رد نشده است
سکوت شارع نسبت به مخارج درمان، بدین جهت است که در گذشته مخارج درمان از دیه تجاوز نمیکرده است
اصل این بنا مورد امضای شارع نیز است
درمقاله ای ما به بیان راه های تصحیح فقهی بنا های جدید عقلا پرداخته ایم
2. دلیل دوم برای ضمان جانی دلیل لاضرر است
لاضرر علاوه بر دلالت بر حرمت اضرار به غیر دلالت بر ضمان نیز میکند
این برداشت مورد اختلاف است
3. ...