فقه العروة- اجتهاد، تقلید، مرجعیت و زعامت (1403-1404) - جلسه 37
طرح چند اشکال و پاسخ به آن ها
بررسی نهاد تشخیص مفاهیم مطرح در صحن شریعت و فقه
تتبع فشرده در مساله عدالت:
1. تفسیر به ملکه با اختلاف در ادامه آن مثل آن چه در این جا هست با آن چه بعداً میآید.
2. تفسیر آن به اعتدال و استقامت در مقام امتثال که لازمه آن تحقق ملکه است - قیام به وظایف
در حسن ظاهر:
1. طریق علم آور یا ظن آور 2. ظن آور 3. هیچ کدام / طریق تعبدی است 4. مطلقا یا باید نوعی باشد تا معتبر گردد
در شیاع: مفید علم - علم و اطمینان
اصول فقه کاربردی قضایی جزایی - دانشگاه رضوی [مقطع دکتری] (1402-1403) - جلسه 10
تطبیق هشتم و نهم
ایراد دو موضحه و اتصال آنها به یکدیگر
براساس مبانی تکملة المنهاج ج2 ص384 مساله362
دیه جنایت ذمی بر عاقله او نیست
براساس منبع فوق ص446 مساله415
همراه با ارائه کنفرانس در ارتباط با اطلاقات قرآن و سنت و تمسک به آنها در پدیده های معاصر
تفسیر قرآن کریم (1403-1404) - جلسه 5
جستجو و مدیریت آیات مربوط به شفاعت
1. آیات دال بر انحصار شفاعت به ذات الاهی مانند: قل فللّه الشفاعة جمیعاً و ...
2. شفاعت باذن الله وجود دارد مانند: من الذی یشفع عنده الّا باذنه
3 و 4. آیات نفی شفاعت و عدم نفع شفاعت، عدم قبول شفاعت
5. آیات دیگر شفاعت مانند: تقسیم شفاعت به شفاعت حسنه و سیئه(85 سوره نساء)
البته توجه به استعمال شفاعت در معنای معهود کلامی اصطلاحی و شفاعت لغوی نیز بشود.
در سوره نساء به معنای صرف تشویق و کمک است.
راه جمع ادله شفاعت
آیه 54 از سوره بقره: و اذا قال موسی لقومه... فتوبوا الی بارئکم فاقتلوا انفسکم
1. نفس این دستور چگونه توجیه دارد با وجود قبح مقاتله
جواب: قبح ذاتی ندارد. در داستان جناب ابراهیم نیز چنین است. در حقوق وضعی و قانونی (در مقابل حقوق طبیعی به طور مطلق) این دستورات معنا پیدا میکند. پس نیاز به برخی تفسیرهای خلاف ظاهر مثا حمل قتل بر تهذیب نفس نیست.
2. تعبیر بارء به جای مانند خالق
البرء: تمییز الصورة و اصله القطع و منه البراءة
آفریدگار حسابگر و اندازه گیر - الخالق الباري المصور(سوره حشر/24)
مقصد اول اصول فقه (1403-1404) - جلسه 29
اقتضائات صیغة الامر - تبدیل الامتثال - غیر واقعی بودن نزاع بین محقق اصفهانی و محقق خراسانی.
کلام محقق اصفهانی: با امتثال دوباره معنا ندارد و اگر قصد کند تشریع است. این مدّعا مورد انکار محقق خراسانی نیست. آن چه محقق خراسانی میفرماید: امتثال دوم با احتفاظ بر امتثال اول نیست. بلکه منظور محقق خراسانی تبدیل الامتثال است که عقلی و مورد تایید نصوص است. (روایت ابوبصیر)
نتیجه: عدم تصور الامتثال لعده و تصور اتیان ثانیاً.