ضابطه محقق صدر در تمییز مسأله اصولی از قاعده فقهی
ضابطه محقق اصفهانی و محقق خویی در تمییز
نقد ضابطه محقق صدر به دو بیان
تمییز ماهوی نیست و منقوض است.
نقد محقق خویی و شیخ استاد بر ضابطه محقق نایینی
القای قاعده فقهی هم به مقلّد صحیح نیست.

چند روایت راجع به قرآن و به نوعی مرتبط با مساله‌ی مورد بحث
1. لقد تجلی الله لخلقه بکلامه و لکنهم لایبصرون (نکته حدیث)
2. نهج البلاغه: ان للقرآن ظاهره انیق...
3. امام صادق علیه السلام: فهو فی کل زمان جدید
4. روایات مختلف وارد در تفسیر تفث
کلام شیخ صدوق و تصریح گونه شیخ صدوق به استعمال در بیش از یک معنا

فی الحقیقة الوضع و ماهیته - تفاوت این بحث با بحث رابطه لفظ با معنا و با بحث تعریف وضع.
در حقیقت وضع آرایی هست:
1. وضع امر واقعی است ولی از مقولات جواهر و اعراض نیست چون به لحاظ و اعتبارات متفاوت می‌شود و مقولات این‌گونه نیست.
ایجاد ملازمه بین لفظ و معنا است و قائم به معتبِر است و لذا صح وضع اللفظ للمعدوم بل المستحیل ...
اشکال بر این نظر: اگر منظور ایجاد ملازمه مطلق است حتی للجاهل فهذا باطل و الّا هر جاهلی بمجرد سماع لفظ باید معنا را می‌فهمید.
اگر منظور ایجاد ملازمه فقط برای عالم است، این ملازمه بعد از وضع و علم به آن است پس خود وضع نیست.

گفتگو از اصل جاری در مورد جزیی مثل استصحاب در مورد خاص خارجی بحث اصولی نیست.
گفتگو از کلیات استصحاب، برائت و ... بدون توجه به مورد خاص بحث اصولی است.
گفتگو از اصل جاری در یک مورد کلی مثل اصل جاری در ماء نجس متغیر بنفسه به دو اعتبار می تواند بحث فقهی (قاعده فقهیه) و بحث اصولی باشد.
در مساله باید تفصیل داد.
مساله اصولی
قاعده فقهی و مساله فقهی
تفاوت میان اینها