الوضع تعهد خاص - التزام واضع انه متی اراد معنی و تعقلّه و اراد افهام الغیر تکلّم بلفظ کذا. بیان فرق های این نظر با سایر انظار.
از لوازم این نظر: 1. هر مستعمِلی واضع است. 2. انحصار دلالة لفظیه وضعیه به دلالت تصدیقیه تفهیمیه
اقسام دلالت: 1. دلالة تصوریه: انتقال به معنا بمجرد شنیدن لفظ حتی از لافظ بدون شعور و اختیار.
2. تصدیقیه تفهیمیه اولی: عبارة عن ظهور اللفظ فی کون المتکلم قاصدا لتفهیم معناه که متوقف بر علم به وضع و عدم نصب قرینه است.
3. تصدیقیه ثانیه: دلالت بر معنا و تطابق اراده استعمالیه و جدیّه. وجود این دلالت به بنای عقلا
در دلالت اول تعهد نیست پس وضع نیست.
نقد: وضع بنا بر رأی مشهور جعل الدلالة علی المعنی المراد است نه فارغ از اراده پس نوبت به تفریق مزبور نمی‌رسد. حتی بنابر دوم هم تفاوتی نیست.

احذر الغضب فانه جند عظیم من جنود ابلیس
دو رفتار در وقت خشم
باید روی خود کار کرد و حتی الامکان به خشم نیامد.
میز قاعده فقهیه از مسأله فقهی و شرعی
نسبی انگاری قاعده فقهی و مسأله اصولی مورد تأمل است.
در صحن شریعت دو قضیه بیشتر نداریم نه سه تا و نه چهار تا

بررسی اقتضای استناد و مباشرت از صیغه
قرینه شناسی و مورد شناسی مهم است.
حکم اصول عملیه: محقق خویی: اگر استصحاب را در شبهات حکمیه بپذیریم استصحاب بقای طلب مرجع است و الّا اصالت اشتغال چون برائت در این جا جاری نیست و برائت اختصاص به فرض شک در ثبوت اصل تکلیف دارد بنابراین در شک در قدرت به برائت رجوع نمی‌شود.
جواب: این صحیح است که برائت اختصاص به شک در تکلیف دارد لکن شک در اطراف ثبوت تکلیف نیز به شک در تکلیف بر می‌گردد (شک در گستره تکلیف) مثل شک در محصل - شک در دوران امر بین تعیین و تخییر در غیر طرق
اعتبار مباشرت علم چنین است مگر از راه دیگری مانند: احتیاج داشتن به بیان زاید ثابت شود.قیاس به شک در قدرت هم ناصحیح است.

درس اخلاق: قل هل ننبئکم بالاخسرین اعمالاً الذین ضلّ سعیهم فی الحیوة الدنیا و هم یحسبون انهم یحسنون صنعاً
آیه کریمه،مثل چند آیه مشابه دیگر ترس آور ترین آیات قرآن است! تصور کنید انسانی اخلاق را زیر پا گذارد به نارواداری و... برسد به توهم حفاظت از تراث،فقه،غیرت دینی،عزت،انقلابی‌گری،جلوگیری از بدعت،دفاع از اعل بیت علیهم السلام و...
روایات ظهر و بطن:
1. روایت جابر که ظهر و بطن را از جنس معنا می‌گیرد.
2. ظهره تنزیله و بطنه تاویله
3. ظاهره حکم و باطنه علم
4. ظاهر اعمال است و باطن رجال - آیه سوم از سوره مائده