فرمایش امام علیه السلام در توقیع امری فراتر از رجوع جاهل به عالم است. تعبیر الحوادث نه احکام الحوادث - استغراقی گرفتن ال (که شواهدی بر آن دلالت دارد) امکان استفاده‌ی مراد از روایت را میسر می‌سازد.
روایت منسوب به امام عسکری علیه السلام نیز صفاتی را می‌شمارد که فراتر از رجوع جاهل به عالم است.
البته امام در مقام بیان وجوب تقلید نیستند لکن این جهت تفاوتی در اوصاف ایجاد نمی‌کند.
لازمه این اتجاه عدم کفایت مثل هوش مصنوعی است لکن لجنة الافتاء و تقلید شورایی را زیر سوال نمی‌برد.
8. مساله زعامت(توضیح)

1. من در آیه‌ی 177 موصوله است نه شرطیه.
2. قرین بودن ایمان و اعتقاد صالح و سالم با عمل صالح در قرآن - دلالت بیش از 300 آیه در قرآن در این باره. اشاره به جریانات رقیب در طول تاریخ اسلام و در دوران معاصر - اولوا الامر در آیه مائده منحصر در ائمه معصومین علیهم السلام است(و فاطمه زهرا سلام الله علیها) و شامل غیر علما نمی‌شود؛ چون آیه امر به اطاعت مطلق می‌کند و اطاعت مطلق از آنِ معصوم از گناه و خطا است و این امر در حق علماء جاری نیست.
در تفسیر وحی، بحث هایی هست که در آینده صورت می‌گیرد. وحی از جنس لفظ و از خداوند است، نه تجربه نبوی است و نه از جنس معنا(مبنای برخی صوفیه و برخی فلاسفه و...)

بیان روایات مورد استفاده برای حرمت تشکیل حکومت اسلامی در عصر غیبت
روایت فضل کاتب ، عبیدی، نهج البلاغه و از این قبیل
به نظر میرسد این روایات نفیا و اثباتا ناظر به تشکیل حکومت نیست
بیشتر در راستای جهت دهی به یک اندیشه صحیح نسبت به مهدویت است
قسم چهارم از روایات
روایاتی که دلالت دارند هر صاحب پرچمی قبل از ظهور حضرت، طاغوت است
مانند روایت ابو بصیر و غیره

1. در دلالت جمل خبریه بر وجوب-بعد این که معلوم شد به قصد حکایت نیامده- دو نظر وجود دارد: محقق خراسانی آن را ظاهر در وجوب می‌داند یا لااقل (اگر ظهور نباشد) با کمک گرفتن از مقدمات حکمت موجب می‌شود که دلالت بر وجوب متعین کند.
و وجه آن شدت مناسبت اخبار با وجوب است و بقیه محتملات بیان و نصب قرینه می‌طلبد. البته مثل صاحب مستند(محقق نراقی) دلالت بر وجوب را انکار کرده است.
تنبیه: در آن چه در بحث اول گفته شد که جمل خبریه دالّ بر وجوب است فرقی نمی‌کند که معنای جمله خبریه مستقل در طلب باشد یا طلب داعی باشد(درر الفوائد:حاج شیخ)