میرسید شریف: مفهوم شیء در مشتق داخل نیست و الّا عرض عام داخل در فصل می‌شود. و اگر مراد از شیء مصداق آن باشد قضایای ممکنه ضروری می‌شود و ثبوت شیء لشیء می‌شود. پس ذی شیء در تفسیر مشتقات نه از باب اخذ آن در مفهوم مشتق است بلکه بیان مرجع ضمیر است.
ان قلت: در مفهوم مشتق، مشتق منه و ثبوته للموضوع مأخوذ است پس مرکب است.
قلت: این ها محمول نیست در تعریف مشتق و هر محمول علیه‌ی اخذ شود این مشکل خواهد بود.
تحقیق در مساله:
1. واضع احتیاج به سه وضع دارد در مشتق؛وضع ذات و وضع مبدأ و وضع برای تلبس
2. در مشتق مبدأ و نسبت ملحوظ است و در نسبت منسوب(مبدأ) و منسوب الیه(ذات) هست.

1. در دلالت جمل خبریه بر وجوب-بعد این که معلوم شد به قصد حکایت نیامده- دو نظر وجود دارد: محقق خراسانی آن را ظاهر در وجوب می‌داند یا لااقل (اگر ظهور نباشد) با کمک گرفتن از مقدمات حکمت موجب می‌شود که دلالت بر وجوب متعین کند.
و وجه آن شدت مناسبت اخبار با وجوب است و بقیه محتملات بیان و نصب قرینه می‌طلبد. البته مثل صاحب مستند(محقق نراقی) دلالت بر وجوب را انکار کرده است.
تنبیه: در آن چه در بحث اول گفته شد که جمل خبریه دالّ بر وجوب است فرقی نمی‌کند که معنای جمله خبریه مستقل در طلب باشد یا طلب داعی باشد(درر الفوائد:حاج شیخ)

مشهد
مدرسه عالی فقاهت عالم آل محمد
تاثیر زمان و مکان در تاثیر جریان قاعده نفی غرر

قسم سوم
روایات آمر به سکوت و سکون و نهی از عجله در عصر غیبت
در این زمینه روایات متعددی وجود دارد
مانند روایت سدیر
که به او فرمودند الزم بیتک ...
روایت دوم از ابو مرهف
نهی از عجله در درگیر شدن با ظلمه
روایت سدیر با توجه به شخصیت سدیر احتمال شخصی بودن آن هست
چنانکه در روایت ابومرهف احتمال ناظر بودن به جریانات آن زمان وجود دارد