header

خارج اصول فقه- دور دوم (1400-1401) - جلسه 74

امکان فهم مصالح و مفاسد مورد نظر شارع توسط عقل و عدم امکان اهمیت مساله - اختلاف در مساله و وجود دو رای عمده در مساله - نظریه عدم امکان و دلیل نقلی و عقلی آن تمسک به آیه « ما کنا معذبین» و روایات دیه قطع انگشتان دست زن و روایت مذمت قیاس برای اثبات عدم امکان فهم بیان ناتوانی عقل...
نظریه امکان و ادله نقلی و عقلی آن. وجود وجدان بر امکان فهم و روایات دال بر حجیت عقل در این باره - جواب از ادله عدم امکان نظر نهایی: امکان فی الجمله وو مهار شده فهم ملاکات و دفاع از قاعده ملازمه و...

مقصد اول اصول فقه (1403-1404) - جلسه 73

مقصد اول اصول فقه (1403-1404)

انکار تاکید و اثبات آن از سوی برخی - روح حکم وجود دارد پس دعوا چه ثمره دارد؟
مقایسه دو نمونه 1و3 با نمونه 2 - برخی تعابیر دلالت بر واقعی بودن نزاع دارد - کلام میرزای قمی و نقد آن
تقسیمات مقدمه و اقسام آن:
1. داخلیه و خارجیه 2. عقلیه و شرعیه و عادیه
3. مقدمه وجود و صحت و وجوب و علم
4. شرط متقدم و مقارن و متاخر
هدف از بیان تقسیمات مقدمه واجب چیست؟ و مهم پرداختن به تقسیم اخیر است.
سبب - شرط - عدم المانع - معدّ و کلام شهید ثانی

مقدمه اصول فقه (1402-1403) - جلسه 73

مقدمه اصول فقه (1402-1403)

ردّ کلام محقق عراقی: در آیه بر محض مخالفت امر وجوب حذر تعلق گرفته است.
تشدید بر قول به وجوب 1. آیه ان الله یأمر بالعدل و الاحسان
2. کثرت استعمال در استحباب - کلام صاحب معالم در این باره - کلام محقق عراقی: دلالت نه به وضع است و نه به غلبه بلکه از باب اطلاق و مقدمات حکمت است با این توجیه که: وجوبی اکمل است نسبت به طلب استحبابی زیرا نقص جواز ترک را ندارد و در وقت اطلاق حمل بر فرد اکمل می‌شود، طلب استحبابی بیان می‌خواهد در آینده به این مساله رسیدگی می‌کنیم.

مقدمه اصول فقه (1401-1402) - جلسه 73

مقدمه اصول فقه (1401-1402)

ثمره نزاع در مساله صحیحی و اعمی.
ثمره اول: بیان میرزای قمی و صاحب ریاض که صحیحی نمی‌تواند در وقت شک به برائت رجوع کند و اعمی می‌تواند؛ زیرا بر مذهب صحیحی صدق عنوان عمل بر مأتی به محرز نیست اگر احتیاط نکند در حالی که این صدق لازم است. این صدق بنابر اعمی شدن حتی با فرض اجرای برائت در وقت شک محرز است.
طرفداران این ثمره و مخالفان. شیخ انصاری و محقق خراسانی مخالف این ثمره هستند و آن را از مصادیق خلط بین وضع للمفهوم و وضع للمصداق می‌دانند. این ثمره در فرض اول صحیح بود در حالی که واقع، فرض دوم است؛ و لذا مشهور برائتی هستند با این که وضع را للصحیح می‌دانند.
محقق حائری و نایینی موافق این ثمره هستند بیان محقق حائری همان است که گذشت.