درس اخلاق:
برخی از داستان عزیر پیامبر نکته ای برداشت کردند که ارزش دارد، 100 سال مرد تا مطلبی را فهمید!!
در آسیب شناسی تبلیغ باید آسیب های مثل: جامع نگری، اختلاط، غلو، مقایسه غیر اهل بیت و ... را شمرد.
مبحث ششم(6-2-1): قضیه اطلاق الصیغة کون الوجوب نفسیا، تعیینا، عینیا. پس محور بحث محقق خراسانی اطلاق لفظی هیأت از صیغه است.
و اطلاق، اطلاق احوالی است نه افرادی. بنابراین فرد خاصی از اطلاق به دست می‌آید که اطلاق احوالی دارد.
1. تعریف نفسی: واجب است مطلقا وجب هناک شیء آخر او لا.
2. تعریف تعیّنی: واجب است مطلقا اتی بشیء آخر او لا.
3. تعریف عینی: واجب است مطلقا اتی به آخر او لا.
در مقام سه بحث است: تردید بین نفسی و غیری، بین تعیینی و تخییری، بین عینی و کفایی.
از جهت اصل و اطلاق لفظی، از جهت اصل عملی
اقول: از جهت اطلاق مقامی و اطلاق عرفی نیز جای گفتگو دارد که نباید به هم بیامیزد.

فقه و اصول از تاریخ 7 مهر لغایت 14 مهر 1403

تفسیر آیات 40 تا 61 از سوره بقره - در مشابهات امت اسلام و امم سابق مخصوصا بنی اسرائیل - لم یجر فی بنی اسرائیل شیء الّا و یکون فی امتی مثله - کل ما یکون فی بنی اسرائیل یکون فی هذه الامة مثله حذو النعل بالنعل - کل ما کان فی الامم السابقه فانه یکون فی هذه الامة مثله
از نکات جالب عدد 12 است در بنی اسرائیل و در امت نبی مکرم - عدد اسباط موسی - نقبای بنی اسرائیل (نقبا غیر از اسباط) - اسباط یعقوب - عدد چشمه های جاری شده با عصای موسی (آیه 60 از همین سوره) در مقابل عدد ائمه علیهم السلام- عدد بیعت کنندگان با پیامبر از اهل یثرب - عدد باقی ماندگان در نماز جمعه پیامبر - عدد متعرضان به خلافت ابوبکر که نزد مولا برای بیعت آمدند - 12 مهری بعد از امام عصر علیه السلام و... البته این اعداد بدون پیام نیست هر چند ما وجه تراشی و افراط در این زمینه را قبول نداریم اما تاکید داریم که اعداد بدون پیام نیست.
تحقیق در مورد الذین یظنون انهم ملاقوا ربهم- برخی ظن را به یتوقعون و حفظ معنای مشهور آن گرفته‌اند و ملاقات رب را به ملاقات ثواب و جنت معنا کرده‌اند.
در لغت ظن به یقین نیز معنا شده است لکن لغات بعد از اسلام قدری متهم به اثر پذیری از روایات است لکن در این زمینه برخی روایات تعیین کننده است.

تمسک به مذاق ان صح علی حد الاولویة آن هم در فرض تساوی مجتهد زن و مرد در حد تعین صحیح نیست و با عدم تساوی اصلا صحیح نیست.
تذکر: اصلاح نسبتی که به استاد محترم داده شده است: محقق خویی اهل تمسک به مذاق نیست؛ استاد چنین سخنی نگفته‌اند. در این راستا سه مقاله استاد معرفی نمودند.
ادامه نقد کلام محقق خویی براستی آیا کلام ایشان استنباط از طریق سدّ ذرایع نیست که ایشان قبول ندارد؟
چون حکم به حرمت مقدمه و ملزوم به دلیل حرمت ذی المقدمه و لازم از مصادیق استدلال به سدّ ذرایع است.
طرح سه راه و روش در حکم به حرمت یا عدم حرمت ملزوم و رابطه عناوین ثانوی و اولی:
1. عدم حکم به حرمت ملزوم و حکم به حرمت لازم مستقلا هر کدام استقلال دارد.
2. عروض عنوان ثانوی و لازم واسطه در ثبوت حرمت بر ملزوم است مطلقا
3. تفاوت بین لازم ثانوی غیر مفارق (و لو طبیعی) و مفارق و احیانی در فرض اول واسطه در ثبوت و در فرض دوم در عروض است واضح است که گزینه صحیح گزینه اول است، قهراً در ما نحن فیه حکم به حرمت سخت می‌شود.