ادامه گفتگو از استحقاق و تفضل
ان قلت: که در قرآن و نصوص تعبیر به اجر و حق شده است.
قلت: این تعابیر نیز از الطاف الاهی است.
بیان مسلک ثالث: استحقاق نیست لکن عدم الاعطاء دور از شأن الاهی است.
و ما کان الله لیضیع ایمانکم یعنی عدم صلاحیت و دعاها منبع غنی برای معارف اهل بیت علیهم السلام است.
خلاصه مسلک استحقاق باطل و مسلک تفضل صحیح است.
استحقاق عقاب:
1. بحکم عقل یا عقلا
2. به ملاک ظلم یا ملاک دیگر

3. از نظر عقل و عقلا قرار ثابتی وجود ندارد البته اصل اولی بر عدم استحقاق است لکن مخالف اثابه نیستند.(رد اطلاق کلام محقق اصفهانی مگر توجیه شود)
اثابه به ذی المقدمه بر نمی‌گردد.(رد کلام آخوند خراسانی)
تنها در فرض استناد به دستور مولا استحقاق قابل درک است.
مگر تفضل مولا باشد چنان که گاه از برخی آیات برداشت می‌شود. (رد کلام محقق ایروانی مگر توجیه شود)
نسبت به استحقاق عقاب یدور مدار مخالفت نفس واجب نفسی یا حرام واقعی.فتأمل
4. استشهاد به برخی روایات مانند: روایات باب زیارت و نماز جماعت برای اعطای ثواب برای خود مقدمه

ادامه تفسیر آیه 114 از سوره مبارکه بقره -حکم ورود کفار و مشرکان (توریست و غیر توریست) به مساجد به بهانه تفسیر اولئک ما کان لهم ان یدخلوها الّا خائفین.
آیا بیان یک تکوین و پدیده ای دائم و آن چه در حکم الله و لوح محفوظ است، می باشد؟
یا بیان یک دستور با توجه به شأن و سبب نزول آیه.
به ویژه با توجه به روایت امام صادق علیه السلام فقد روی عنه علیه السلام :ان المراد بذلک قریش حین منعوا رسول الله صلی الله علیه و آله دخول مکه و المسجد الحرام.
و روی ان رسول الله صلی الله علیه و آله: امر ان ینادی الّا یحجن بعد هذا العام مشرک و لایظنون بالبیت عریان.
ولی به هر حال منع ورود کفار و مشرکان به مساجد و اماکن مقدس از این آیه در نمی‌آید و بالطبع حکم عوارض ثانوی -اقتضای آن هر چه یاشد- مساله دیگری است.
ورود دوباره قرآن به این مساله در آیه 28 سوره توبه انما المشرکون نجس فلایقربوا المسجد الحرام.
فتاوای فقها:
1. عدم جواز ورود مطلقا حتی با اذن مسلمان
2. احتیاط
3. با عدم هتک و رعایت موازین اشکال ندارد.

ادامه تحقیق در اطراف مساله 61
2. مساله از نص خاص خالی است.
3. مساله تقلیدی است و لو در اطراف مساله تقلید است که تقلیدی نیست.
4. جناب سید مخاطب خود را مقلدان خودش و مجتهدان و محققان فرض نموده یا توده مردم غیر ایشان را.
در فرض اول متن او قابل دفاع است لکن این فرض خلاف ظاهر است.
در فرض دوم متن حاضر نا صحیح است.
اقتراحات سه گانه:
1. بر مبنای این که مخاطبان مقلدان خود ایشان هستند و نظر خود - که واقع می پندارند- را می‌گویند.
2. نظر به عامه مکلفان دارند.