(اصلاحیه: به اشتباه اول صوت جلسه 64، 63 گفته شده)
نقد کلام محقق حکیم: تقلید امر قصدی نیست تا به شخص خاص تخصیص بخورد و گفته شود در صورت موافقت غیر اعلم با اعلم از غیر اعلم می شود تقلید کرد.
(ثمره این نظر در مساله 8 گذشت)
کلام محقق خویی:
1. در شبهه موضوعیه: اعتبار اعلمیت مطلقه مقطوع العدم اما اعتبار اعلمیت نسبی مشهور قائل به اعتبار آن هستند لکن تحقیق عدم آن است به دلیل صحیحه ابو خدیجه بدون این که مخصص یا مقیدی آن را تحدید کند.
2. در شبهات حکمیه واجب است متخاصمین به مقلَّد خود مراجعه کنند اگر مقلد هستند و اگر هر دو مجتهد بودند به غیر اعلم نیز می توانند مراجعه کنند به دلیل اطلاق معتبره ابو خدیجه و اگر یکی مجتهد و دیگری مقلّد بود...
اقول: نسبت دادن اعتبار اعلمیت حتی در دعوای موضوعی به مشهور شاید مثبتی نداشته باشد لذا خود ایشان نیز فرمود: منسوب به اشهر یا مشهور چنین است.

• فقه العروة- اجتهاد، تقلید، مرجعیت و زعامت (1404-1405) - جلسه 64
• مقصد اول اصول فقه (1404-1405) - جلسه 52
• فقه العروة- اجتهاد، تقلید، مرجعیت و زعامت (1404-1405) - جلسه 63
• مقصد اول اصول فقه (1404-1405) - جلسه 51